เปเรย์รายืนยัน
ปรัชญาดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับความจริงเท่านั้น ทว่าอาจบอกแต่เรื่องเพ้อฝัน ส่วนวรรณกรรมดูเหมือนจะเกี่ยวข้องแต่กับเรื่องเพ้อฝัน ทว่าอาจบอกความจริง
เปเรย์ราเป็นนักหนังสือพิมพ์สูงอายุ อาศัยอยู่ในกรุงลิสบอนช่วงที่โปรตุเกสปกครองด้วยระบอบเผด็จการ
และเป็นพันธมิตรกับนาซี-ฟาสซิสต์ แต่เปเรย์รายืนยันว่าเขาไม่สนใจการเมือง
เขาเป็นบรรณาธิการหน้าวัฒนธรรม วัน ๆ จึงเอาแต่แปลและพิมพ์วรรณกรรมฝรั่งเศสที่เขารัก
ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว เฝ้าคิดถึงภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว
แต่อยู่มาวันหนึ่ง เขากลับลุกขึ้นมาทำสิ่งที่แม้แต่ตัวเขาเองยังแปลกใจ
และเป็นเหตุให้เขาต้องเขียนคำให้การ ซึ่งก็คือหนังสือเล่มนี้ เปเรย์รายืนยัน
Reviews
แรกที่เห็นหนังสือเล่มนี้ในร้านก็หยิบเลยครับ เพราะก่อนหน้านั้นราคาคุยซึ่งแว่วมาถึงหูมันฟุ้งมาก แต่ซื้อมาก็ไม่ได้อ่านทันที เบียร์สิงห์ขอเอาไปอ่านก่อน เพิ่งได้คืนมาเมื่อวันเสาร์ ถามว่าเป็นไงสนุกมั้ย เขาตอบ เฉย ๆ ผมก็เลยโอนเอียงไปทางเฉย ๆ ตั้งแต่ก่อนอ่าน พออ่านไปสัก 4-5 บทนี่เหมือนถูกตัวละครเปเรย์ราดูด ว่างเมื่อไรต้องหยิบอ่าน เป็นงานที่มีอำนาจและมีเสน่ห์มาก ก้าวพ้นคำว่าเฉย ๆ ไปตั้งแต่ห้าสิบหน้าแรก จริงอยู่ว่าความเนิบนาบของเหตุการณ์อาจไม่ทันใจวัยรุ่น แต่การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในตัวตนซึ่งดำรงอยู่ท่ามกลางความเป็นระเบียบและแบบแผนของคนมีการศึกษาสูงวัยผู้ฝังติดอดีตนั้นแสดงออกถึงจิตวิญญาณของการปฏิวัติได้ชัดเจน ตรงนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงภายในที่รวดเร็วไม่เนิบนาบนะครับ เร็วกระทั่งเปเรย์ราเองก็ไม่เข้าใจ นำไปสู่ความสงสัยบ่อยครั้งว่าฉันทำแบบนั้นทำไม สำหรับฉากจบเป็นการทิ้งท้ายให้หวือหวาและกระชากใจผู้อ่านตามธรรมเนียม ถ้าก่อนหน้านั้นเราพูดว่าเปเรย์ราเปลี่ยนไวจนตัวเองตามไม่ทัน แกก็ตามตัวเองทันในตอนนี้ พฤติกรรมที่เห็นจึงเต็มไปด้วยการวางแผนอย่างดิบดี ประทับใจ ผมให้ ⭐⭐⭐⭐⭐
— ศล
นอกจากความโดดเดี่ยวที่มนุษย์ต้องจัดการเพียงลำพังด้วยตัวเองแล้ว สิ่งที่สามารถยืนยันได้จากหนังสือเล่มนี้ก็คือ การเมืองเป็นเรื่องของทุกคนและใกล้ชิดกับการดำเนินชีวิต ชีวิตจะมีคุณภาพดีมากดีน้อยอย่างไร การเมืองนี่เองมีบทบาทและอำนาจกำกับ นักการเมืองดีมีจิตสำนึกจึงจำเป็นที่สุดในระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย …อ่านต่อ
— npantong
แท้จริงแล้ว มนุษย์ต่างหวาดกลัวการไร้ความหมายของชีวิต
ที่เราทำงาน ต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ รักใครสักคน หรือกระทั่งเลือกที่จะไม่สนใจการเมือง ก็เพราะเรายึดถือ “ความหมาย” บางอย่างไว้ ซึ่งความหมายที่ว่านี้อาจ “หมดค่า” ไปเลยก็ได้ เมื่อบทสรุปมาถึง
เปเรย์ราต่อสู้กับตัวเองตลอดเวลาว่า ในสถานการณ์บ้านเมืองเช่นนี้ เขาควรทำอะไรสักอย่างหรือควรจะช่างแม่ง และมีความสุขไปวันๆ …อ่านต่อ
— นิ้วกลม