เรื่องเกิดจากนามสกุลใหม่
“ฉันตระหนักว่า ที่ฉันอุตส่าห์เดินทางไปถึงที่นั่น เหนืออื่นใดเพื่อแสดงให้เธอเห็นถึงสิ่งที่เธอแพ้ไปและสิ่งที่ฉันชนะมา แต่เธอรู้ตั้งแต่วินาทีแรกที่ฉันปรากฏตัวเบื้องหน้าเธอ และขณะนี้ก็กำลังอธิบายให้ฉันฟังว่า ฉันไม่ได้ชนะอะไรเลย ในโลกนี้ไม่มีอะไรให้ชนะ ชีวิตเธอเต็มไปด้วยเรื่องน่าตื่นเต้นเร้าใจพอ ๆ กับชีวิตฉัน”
เลนู กับ ลิลา เพื่อนรักสองคนที่เราได้รู้เรื่องราวของพวกเธอตั้งแต่เด็ก ๆ ใน เพื่อนคนเก่ง เล่ม 1 ในเล่ม 2 นี้ ทั้งคู่อายุ 16 ปี และเลือกเส้นทางเดินแตกต่างกัน เลนูมีโอกาสเรียนต่อ ส่วนลิลาแต่งงานกับชายฐานะดีที่เธอไว้เนื้อเชื่อใจ คิดว่าเขาเป็นคนดี เขาทำให้เธอมีพร้อมทุกอย่าง ทั้งทรัพย์สินเงินทอง บ้านใหม่ และความเป็นอยู่อันสะดวกสบาย แต่ในไม่ช้าเธอก็ตระหนักว่า ตัวเองตัดสินใจผิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเธอพบรักแท้
เลนูผู้อาศัยการศึกษาเล่าเรียนดึงตัวเองให้พ้นจากชุมชนยากจนที่เธอเติบโตมา เธอมานะบากบั่นจนได้ไปเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งเมืองปิซา ห่างไกลจากเนเปิลส์บ้านเกิด แต่คนเราหนีพ้นรากเหง้าของตัวเองได้จริง ๆ หรือ
ความรัก ความเกลียด ความอิจฉาริษยา ครอบครัว อิสรภาพ พันธะ และเหนืออื่นใด มิตรภาพ เหล่านี้คือสิ่งที่ขับเคลื่อนชีวิตของเพื่อนรักสองคนในนวนิยายเล่มนี้
“ฉันบอกตัวเองทุกวัน ว่าฉันเป็นอย่างที่ฉันเป็น ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยอมรับ ฉันเกิดมาอย่างนี้ ในเมืองนี้ กับภาษาถิ่นนี้ และยากจน ฉันจะให้สิ่งที่ฉันให้ได้ จะเอาสิ่งที่ฉันเอาได้ จะทนสิ่งที่ต้องทน”
“ฉัน เอเลนา เกรโค ลูกสาวพนักงานเฝ้าประตู ในวัยสิบเก้าปี ฉันกำลังจะถีบตัวออกจากชุมชน ฉันกำลังจะไปจากเนเปิลส์ คนเดียว”
Reviews
“นวนิยายยังคงฉายภาพการปะทะกันระหว่างตัวตนของลิลากับเลนูในความสัมพันธ์แบบคู่แฝดทางจิตวิญญาณ ต่างฝ่ายต่างเป็นเงาสะท้อนและไล่คว้าเงาของกันและกัน การค้นหาที่ทางของตนในมิตรภาพอันลึกล้ำและยืนยาว ที่ทั้งไล่ตาม สวมรอย ต่อต้าน และพยายามสลัดตัวเองให้พ้นไปจากร่มเงาของอีกฝ่าย
หลายครั้งระหว่างที่อ่านเราจะรู้สึกว่ามีสมรภูมิในจินตนาการที่ทั้งคู่ต่างทำสงครามขับเคี่ยวกันอยู่ลับๆ สงครามส่วนตัวที่ซ่อนอยู่ในความหมายระหว่างบรรทัด อยู่ในการอวดผลการเรียนทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้เรียนต่อ อยู่ในการเจียดเงินซื้อหนังสือเรียนให้อีกฝ่ายเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีปัญญาซื้อ ฯลฯ เป็นสงครามทางจิตวิทยาที่ดำเนินไปอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีใครยอมประกาศสงครามออกมาตรงๆ”…อ่านต่อ
— ณิศวร์ฐิตะ ทองน้อย